Η πρώτη κίνηση του βασιλιά σου
(το χέρι σταθερό δείχνει συνέπεια),
γεμάτη χάρη και μεγαλοπρέπεια,
που για ροκέ δεν είναι, λίγο νοιάσου.
Η δεύτερή του κίνηση, πιο πλάι
(να υποχωρεί δεν πρέπει κατά βάση),
κάτι απ’ την αρχοντιά της έχει χάσει,
μα, μ’ όλα αυτός τα σαχ, χαμογελάει.
Η τρίτη κίνηση κρύβει ένα δράμα
(χα, ποιος μιλά για δράματα ’δώ πέρα),
χωρίς καθόλου σιγουριά κι αέρα,
χιλιόμετρα τον φέρνει από την ντάμα.
Η τέταρτη – αν υπάρξει – κίνησή του
(διότι καραδοκεί το ματ του αγώνα),
στους θεατές σου, δίνει την εικόνα,
ότι παραπατάς κι εσύ μαζί του.
Αλλ’ ένας βασιλιάς ποτέ δεν πέφτει
(πάντα τη λάμψη φέρει των αστέρων),
μες στο κουτί των υποδεεστέρων
πιονιών βαμμένων με μπογιά και νέφτι.
Τους δρόμους κλείσανε· συλλυπητήρια
(κι απότομα, να μην το καταλάβω),
ω, πόσο συμπονώ τον εργολάβο,
τού σώριασαν σ’ ερείπια όλα τα κτίρια.
Π.Θ.Τουμάσης
Πηγή: http://hipoetry.blogspot.com/
Tweet
